Ιλάσθητι #406011

Με το χαμόγελο της αιωνιότητας ξεκινήσαμε ένα πρωινό να ψάξουμε για τα ξεχασμένα μας ιδανικά, τ' απωθημένα ίσως σ' ένα ξωκκλήσι ερημικό. Από ψηλά μας κοιτούσε ο Θεός. Κι εμείς ψηλαφούσαμε με το βλέμμα του φόβου, μια εικόνα παλιά. Πίσω της είχε γραμμένα τα ονόματά μας. Καταλάβαμε πως αυτό ήταν το μήνυμα. Αγκαλιάσαμε την προσευχή και ξεκινήσαμε. Τώρα πια, τίποτα δε θα μας σταματούσε...