Onze Laatste Zomer #672057

Ze keerde zelf terug naar haar stoel, ze kon het niet geloven, de assistent van de bankdirecteur opende plotseling zijn mond om haar te vragen zijn vriendin te zijn.
Sterker nog, ze hoopte nog steeds dat ze niet te veel aandacht trok, dacht niet dat zoiets kon gebeuren, hij was zo in de war dat hij haar waardeerde?
Ze is niet actief en beweegt niet veel, werkt altijd rustig, werkt soms overuren met haar collega's, maar is niet onzichtbaar. Over het gezicht gesproken, het is voor anderen niet verrassend dat er kleine sproeten op de neusbrug zitten. Onnodig te zeggen dat je, vergeleken met de meisjes op de bank, een beetje dunner bent! Dus hij is niet normaal? Zelfs dreigend, als ze het de persoon in haar hart niet zou vertellen, zou hij niet loslaten, oh mijn god…………………….
... Innerlijk uitgeschreeuwd.
Het ding is, je hebt echt iemand in je hart! Waarom wil je haar dwingen wat te zeggen? Hij weet tenslotte niet eens wie hij is! Zachtjes op haar lip bijtend, pakte ze stiekem een ​​notitieboekje uit de la. Toen ze de eerste pagina opensloeg, zaten er veel foto's in, die ze uit het tijdschrift knipte.
Op de foto staat een man met bruine ogen en bruin haar. Juist, de persoon op de foto is een buitenlander. Een persoon die ze niet kon bereiken, het lot dwong haar hem te ontmoeten, maar de tijd was te kort. Dit komt allemaal door die reis ………… Na mijn afstuderen gaf ik, omdat ik mezelf een beloning wilde geven, al het geld dat ik verdiende tijdens mijn vier jaar studeren, en gebruikte het allemaal om mijn studie af te ronden. ……Naar Italië gaan om te reizen.