Bhagawadgita Jej filozofia i emocje #851472

Przedmowa Dr David Frawley
 
Bhagawadgita (Pieśń Boga) znana jest w Polsce od przeszło stu lat dzięki wielu przekładom. Jest najsłynniejszym sanskryckim poematem religijno-filozoficznym, otaczanym wielką czcią w Indiach i cieszącym się ogromną popularnością na całym świecie. Obszerna edycja Bhagawadgita. Jej filozofia i emocje oprócz tekstu poematu zawiera także rozbudowany komentarz w duchu wisznuizmu bengalskiego, kładącego szczególny nacisk na ścieżkę bhakti, tj. miłości. Opracowanie to jest świadectwem ogromnej aktualności tej „Ewangelii hinduizmu”, jak często nazywana jest Bhagawadgita Jest też wyrazem głębokiej wiary w jej poruszające przesłanie.
— prof. dr hab. Joanna Sachse, autorka dwóch tłumaczeń Bhagawadgity na język polski (Bhagawadgita, czyli Pieśń Pana, 1988; Bhagawadgita. Pieśń Czcigodnego, 2019)
 
Od czasu swojej pierwszej „migracji” do języków europejskich pod koniec XVIII wieku Bhagawadgita jest „mącicielką” konwencjonalnego myślenia, budząc dążenie do osiągnięcia pełnego duchowego wglądu zarówno na poziomie jednostkowym, jak i cywilizacyjnym. Swami Tripurari kontynuuje ten trend. Zwraca przy tym uwagę na subtelności nauk Kryszny, ukazując, jak doskonale łączą one „uczucie z filozofią” w ożywczą dla duszy całość, która jest większa niż suma tych dwóch elementów.
— Kenneth Valpey, Ph.D., research fellow, Oxford Centre for Hindu Studies
 
Poszukującym uniwersalnych prawd, skrytych w dawnej mądrości Wschodu, przekaz zawarty w Bhagawadgicie powinno się polecić do niezwłocznej lektury, by mogli, tak jak tysiące przed nimi, delektować się strofami tego wciąż aktualnego dialogu. Kiedy ten klejnot Indii jest komentowany przez B.V. Tripurariego, wybitnego uczonego i filozofa, można spodziewać się dzieła najwyższej próby.
Bhagawadgita. Jej filozofia i emocje zasługuje na to miano.
— dr Marek Miedziński, filozof, muzyk, wykładowca na Uniwersytecie WSB Merito
 
Bhagawadgita stanowi najbardziej zwięzły wyraz filozofii wieczystej w literaturze indyjskiej.
Przemawiając bezpośrednio do naszej duszy, wskazuje przyczynę wszelkiego cierpienia – materialne przywiązanie. Jako remedium na tę powszechną bolączkę ludzkości proponuje ścieżki właściwego działania w życiu, mistycznego wglądu, oddania i ostatecznie bezwarunkowej miłości. Swami B.V.
Tripurari omawia w swej książce filozofię Bhagawadgity językiem człowieka współczesnego, nie gubiąc przy tym jej tradycyjnego przesłania. Odkrywa jej ukrytą prawdę w duchu swojej duchowej sukcesji, którą jest gaudijawedanta. Komentarz Swamiego charakteryzuje właściwa tej szkole głębia duchowego wglądu ukazanego w postmodernistycznym świetle. Dzięki temu czytelnik może uzyskać o subiektywnym punkcie widzenia Śri Kryszny wypowiadającego Bhagawadgitę.