Κβαντικό Σύμπαν και συγχρονικότητα - Η ανθρωπολογική θεώρηση της παρουσίας του ανθρώπου στο σύμπαν. Σημαντικές συμπτώσεις. Το συλλογικό ασυνείδητο. #837319

Το 1530 ο διάσημος Βερονέζος ουμανιστής και επιστήμονας Gi-rolamo Fracastoro δημοσίευσε ένα από τα πιο γνωστά έργα του, υποστηρίζοντας τη θεωρία των «semnai», πολύ μικρών ζωντανών οργάνων που συμμετέχουν στην καθολική διαδικασία της αυτοδημιουργίας και της αυτοκαταστροφής. Σύμφωνα με τον Fracastoro όλα συμβαίνουν σύμφωνα με μια διαδικασία αυθόρμητης δημιουργίας και διάδοσης μέσα σε έναν μη τόπο, την ψυχή του κόσμου. Επομένως, ο Fracastoro συνδυάζει την επιστημονική έννοια των παθογόνων με τη φιλοσοφική ενός παγκόσμιου διασυνδεδεμένου κόσμου στον οποίο τα γεγονότα συνυπάρχουν σύμφωνα με τον δεσμό του "sympathia rerum", της μυστικιστικής έλξης μεταξύ των υλικών πραγμάτων και της οικείας ουσίας τους.
Παραδόξως, πέντε αιώνες αργότερα, η κβαντική φυσική προτείνει, σε επιστημονική βάση, την έννοια ενός σύμπαντος στο οποίο κάθε σωματίδιο συνδέεται με όλα τα άλλα, σε έναν δεσμό που ξεπερνά κάθε νόμο της κλασικής φυσικής. Σε αυτό το πλαίσιο όλα τα πράγματα συγκλίνουν σε ένα μεγάλο σχέδιο κοσμικής συγχρονικότητας. Είναι δυνατόν να τοποθετήσετε κάθε αντικείμενο και κάθε γεγονός σε ένα προκαθορισμένο σχέδιο; Είναι σίγουρα δυνατό σε μια συγχρονιστική προσέγγιση. Η συγχρονικότητα, ξεκινώντας από την αρχική σκέψη του Carl Jung, ανιχνεύει τις γραμμές ενός εξελικτικού έργου που συνοδεύει την ανθρωπότητα προς το μέγιστο επίπεδο αυτογνωσίας. Σε αυτό το μονοπάτι, κάθε συγχρονιστικό γεγονός, όπως οι σειρές επιδημιών που σημειώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, φεύγει από τα όρια της τυχαιότητας και αποκτά ένα καλά καθορισμένο νόημα στην ιστορία του ανθρώπινου είδους και κάθε μεμονωμένης ζωντανής ύπαρξης. Οι συγχρονισμοί διασχίζουν τη ζωή του καθενός από εμάς για να επιβεβαιώσουν ότι τίποτα δεν είναι μέρος της τύχης, αλλά όλα προκύπτουν σε έναν ακαταμάχητο ιστό πιθανοτήτων.