Splątanie kwantowe i zbiorowa nieświadomość. Fizyka i metafizyka wszechświata. Nowe interpretacje #515898

Język polski. Strony 70. Zawiera ryciny / ilustracje.
Carl Jung i Wolfgang Pauli pracowali odpowiednio w dziedzinie psychiki oraz w dziedzinie fizyki materii. Te dwa sektory są uważane za całkowicie niezgodne ze sobą. W rzeczywistości materializm naukowy zaprzecza istnieniu jakiegokolwiek składnika psychicznego w znanym wszechświecie.
Pomimo ogromnego dystansu między ich dyscyplinami, obaj naukowcy nawiązali ponad dwudziestoletnią współpracę. W tym okresie nigdy nie przestawali poszukiwać „elementu jednoczącego”, zdolnego do pogodzenia na poziomie naukowym teorii wymiaru psychicznego z teoriami wymiaru materialnego.
Niestety, nie udało im się ukończyć tej teorii za życia.
Byli jednak prorokami nowej naukowej interpretacji wszechświata. W rzeczywistości ewolucja wiedzy z zakresu fizyki kwantowej, a zwłaszcza eksperymentalne potwierdzenia takich zjawisk jak splątanie kwantowe, sprawiły, że ich teorie stały się aktualne. Dzisiaj idea wszechświata, który nie jest podzielony na „przedmioty materialne”, wyłania się silnie. Wszechświat nie jest podzielony, ale składa się z jednej rzeczywistości, składającej się z ducha i materii. To jest rzeczywistość, którą Jung i Pauli nazwali „Unus mundus”. Materia i psychika mają jednakową godność i razem przyczyniają się do istnienia wszechświata.
Wieczernik to miejsce wiedzy i studiów. Uważamy, że jest to najbardziej odpowiednie środowisko do wznowienia pracy, w której przerwali Carl Jung i Wolfgang Pauli.
Możemy stwierdzić, że obecnie aktualność naukowa uszlachetnia ich badania i kieruje je w kierunku jeszcze śmielszych interpretacji, niż sami sobie wyobrażali.
Carl Gustav Jung był szwajcarskim psychologiem i psychoterapeutą, znanym ze swoich teorii na temat zbiorowej nieświadomości i synchroniczności wydarzeń. Pauli jest jednym z ojców fizyki kwantowej. O Paulim możemy powiedzieć, że w 1945 roku otrzymał Nagrodę Nobla za badania nad podstawową zasadą mechaniki kwantowej, zwaną „zasadą wykluczenia Pauliego”.