Voorspoed en tegenspoed van een verplegster op spoed - Getuigenis #308687

De waarheid over de spoedafdeling van een ziekenhuis.

Zij heet Caroline, Pamela of Marie. Hij heet Jean, Mamadou, Charlie… Ze zijn verplegers, dokters, ziekendragers of hulpverleners en werken op de spoedafdeling van het ziekenhuis waar u of ik zouden kunnen belanden. Hun onwaarschijnlijke uurroosters, hun torenhoge werkdruk en de overvolle gangen doen één vraag rijzen: zullen ze u verzorgen of naar het lijkenhuis sturen? Louise Gallez licht een tipje van de sluier op. Ze brengt het meeslepend verhaal van een verpleegster en haar collega’s uit het leven gegrepen. Wat u leest grenst aan het onvoorstelbare maar is echt gebeurd.
Speciaal voor u:
– de diverse incidenten waarmee een dag of een nacht op de spoedafdeling van een doorsnee ziekenhuis doorspekt zijn,
– de moeilijkheden waar hulpverleners op botsen,
– de meest knotsgekke en vertederende portretten van patiënten,
– de verbijsterende toestanden die dagelijkse kost zijn op een ziekenhuisdienst,
– de tekortkomingen van grote Franse en Europese ziekenhuizen,
– de kleine en grote zwendel in de ziekenverzorging.

Ontdek het meeslepend verhaal van een verpleegster en haar collega’s uit het leven gegrepen.

EXTRACT

Ik ga dichter bij het scherm staan en onderbreek de enthousiaste beschrijving van het ontbijtbuffet van de verpleegster om haar aan te sporen om naar het scherm te kijken. Ik zou haar aandacht willen vestigen op de curve van de patiënt in kamer 14 en... het lukt. Ze kijkt me eerst verbluft aan, dan woedend, slaakt geïrriteerd een diepe zucht en kijkt dan kortstondig geïnteresseerd naar het scherm. Nadat ze er een korte blik op geworpen heeft, keert ze terug naar haar gesprek en reageert ze verder niet meer. Ik zet me neer en wacht af… Het is tenslotte goed mogelijk dat ik me vergis en dat ik de situatie verkeerd analyseer. Zoals ik al zei, ik ben hier als vervangster. Cardiologie is niet mijn specialiteit. Vier minuten later gaat het alarm van de monitor in kamer 14 af. Ik zet me weer recht, klaar om mijn collega indien nodig bij te staan. De adrenaline sijpelt langs alle poriën van mijn huid naar buiten.