Gërshetimi i mendjeve brilante. - Afinitetet befasuese midis pavetëdijes kolektive të Carl Jung dhe teorive kuantike të David Bohm për një vizion holistik të universit. #877546

Ekziston një lidhje e fshehtë, pothuajse misterioze midis psikologjisë së thellë dhe fizikës kuantike. Dy mendimtarë të mëdhenj të shekullit të 20-të, Carl Gustav Jung dhe David Bohm, na ftuan të eksplorojmë thellësitë e pavetëdijes kolektive dhe Universit të nënkuptuar, duke hapur vizione që synojnë një territor transcendental brenda psikikës njerëzore dhe rendit delikate të vetë kozmosit.
Carl Jung, psikiatër zviceran dhe pionier i psikologjisë analitike, prezantoi konceptin e pavetëdijes kolektive. Sipas Jung-ut, individi ndan një thesar arketipash, simbolesh dhe imazhesh të thella që rezonojnë në shpirtin kolektiv të njerëzimit. Për Jung-un, ne nuk jemi thjesht individë të izoluar, por jemi të zhytur në një terren të përbashkët psikik që na lidh me të kaluarën stërgjyshore dhe me kërcimin e përjetshëm të qenies njerëzore.
Në një perspektivë në dukje të largët, por misterioze plotësuese, gjejmë David Bohm, një fizikan teorik i njohur për kontributin e tij në fizikën kuantike. Bohm propozoi idenë e një Universi të nënkuptuar, në të cilin realiteti shkon përtej grimcave dhe ligjeve klasike fizike. Për Bohm-in, Universi është i thurur nga një rend i hollë, në të cilin çdo pjesë është në lidhje të drejtpërdrejtë me të tërën, një tërësi që ekziston përtej kufizimeve të vëzhgimeve njerëzore.
Edhe pse këta dy gjeni i përkasin sferave të ndryshme njohëse, vërejmë se teoritë e tyre ndërlidhen dhe bashkohen, duke krijuar një simfoni idesh filozofike dhe metafizike. Të dy autorët ushqyen një kuriozitet të thellë ndaj mallit për transhendenten, për eksplorimin e mistereve të shpirtit njerëzor dhe për kërkimin e një kuptimi universal.
Si Pavetëdija Kolektive e Jung-it dhe Universi Implicit i Bohm-it theksojnë ndërlidhjen midis të gjitha gjërave, duke zbuluar praninë e një niveli universal të padukshëm dhe unifikues që përshkon çdo aspekt të realitetit tonë. Libri synon të hetojë lidhjen tonë me këtë rend të padukshëm universal.
Jung dhe Bohm, me fjalët e tyre të ndritura, na ofrojnë çelësa për të hyrë në botë të panjohura, fjalë që zgjojnë shqisat tona, e vënë mendjen në lëvizje dhe na shtyjnë të bëjmë pyetje të pakëndshme por jetike: Cila është natyra e vërtetë e qenieve njerëzore? Si lidhemi me universin që na rrethon? Si mund ta kuptojmë më mirë vendin tonë në këtë pafundësi kozmike?
Ndërsa eksplorojmë veprat e Jung dhe Bohm, do të hasim citate të jashtëzakonshme që zgjojnë dhe ushqejnë etjen tonë për njohuri dhe intuitë. Jung, në esenë e tij "Arketipi dhe pavetëdija kolektive", shkruante: "Ai që shikon nga jashtë ëndërron, ai që shikon nga brenda zgjohet". Këto fjalë na frymëzojnë të shikojmë përtej pamjeve, të thellohemi në thellësitë e shpirtit njerëzor.
Bohm, nga ana tjetër, na dha një pasqyrë unike për natyrën e realitetit, duke argumentuar: "Rregulli i thellë i gjithçkaje shkon përtej grimcave, ndërveprimeve të tyre dhe ligjeve fizike".
Kjo deklaratë na shtyn ta konsiderojmë Universin si një organizëm të gjallë, të lidhur në mënyra të pamendueshme dhe ende të paeksploruara, një univers në të cilin fizika kuantike na cakton rolin vendimtar të "vëzhguesve". Në të njëjtën kohë, Jung na fton të vëzhgojmë veten përmes individualizimit, domethënë kërkimit të "Veteve" tonë.
Nëpërmjet krahasimit të teorive të Jung-ut mbi pavetëdijen kolektive dhe të Bohm-it për Universin e nënkuptuar, ne do të jemi në gjendje të zbulojmë aspektet filozofike dhe metafizike të përbashkëta për këto dy këndvështrime, të cilat, në shikim të parë, duket se i përkasin fushave të ndryshme. Ky libër do të na ftojë t'i bëjmë vetes pyetje themelore për natyrën e ekzistencës, kuptimin e jetës sonë dhe lidhjen midis botës sonë të brendshme dhe universit të jashtëm.